IX Rozdział

Ten rozdział nie przypadł mi do gustu. Mam nadzieję, że chociaż wy macie inne zdanie. Każdy narzeka, że dodaje rozdziały z bardzo długą odległością czasową. Niestety, muszę dodawać je co dwa tygodnie, bo inaczej nie dam rady. Sami rozumiecie jak trudno jest znaleźć czas na pisanie w roku szkolnym. Bardzo mi przykro, ale co tydzień będę mogła publikować rozdziały tylko w wakacje. Wtedy będę miała kupę czasu. Mam wielką nadzieję, że was nie zawiodłam. Dobra nie będę już tyle nadawać. Życzę miłego czytania ;).

Komentujesz = dzięki temu mam wenę i przepełnia mnie ogromne szczęście = nowe pomysły = lepszy rozdział.

Rozdział zbetowała Katja za co jestem jej ogromnie wdzięczna.

******

Na horyzoncie powoli zachodziło słońce. Jego intensywny kolor zdawał się niknąć. Był to jeden z najpiękniejszych zjawisk każdego dnia. Z ogromnego budynku dało się słyszeć głośną muzykę. Ludzie znajdujący się w środku dobrze się bawili. Połowa mężczyzn  była już w stanie upojenia alkoholowego. Kobiety, których nikt nie zaprosił do tańca, wesoło dyskutowały. Jedyną osobą wyróżniającą się spośród tłumu okazała się Alex. Siedziała, tępo wpatrując się w pusty już kieliszek wina. Najchętniej to by poszła do domu, lecz kultura nie pozwalała jej iść tak wcześnie. Znudzona przeniosła wzrok na tańczące pary. Mocno już wstawieni  ludzie bujali się, a raczej zataczali, na co brunetka cicho się zaśmiała.

- Z czego się śmiejesz? – zapytał Dominic, pojawiający się znikąd

Dziewczyna powoli przeniosła wzrok na bruneta. Westchnęła cicho, po czym wskazała palcem na pijanych mężczyzn. Podążył za jej dłonią i nie mogąc się powstrzymać, zaśmiał się.

- Zatańczymy? – Pod wpływem chwili chwyciła wyciągniętą w jej stronę dłoń.

***

Taniec ten był pełen pasji i pożądania. Wirowali wśród wielu oglądających się za nimi par. Po paru minutach wszyscy zeszli z parkietu, aby podziwiać  umiejętności dwójki. Nie reagowali na spojrzenia tłumu ludzi, byli zbyt zatraceni w sobie. W tej chwili liczyli się tylko oni. Ich piosenka, ich taniec. Alex myślała tylko o pięknych, bursztynowych oczach należących do jej przystojnego partnera, natomiast brunet dumał nad dziwną przemianą zielonookiej. Niestety piosenka zakończyła się tak szybko, jak się zaczęła. Nie patrząc na chłopaka, Alex pospiesznie wyswobodziła się z jego objęć, zmierzając w stronę drzwi prowadzących na zewnątrz. Zdezorientowany brunet patrzył, jak dziewczyna od niego ucieka. Nie mógł do tego dopuścić, ponieważ wiedział, że jeśli jej na to pozwoli, to nigdy nie zrobi tego, czego chce. Ruszył więc za nią, zachowując bezpieczną odległość.

Oczami Alex

Co ten dupek sobie wyobraża?! Myśli, że tak łatwo wpadnę w jego sidła? To się myli – syczałam ze złości.

Wreszcie poczułam chłodny powiew wiatru, który delikatnie muskał moje policzki. Po kilku sekundach usłyszałam ciche kroki za sobą. Obejrzałam się - i to był mój trzeci błąd tego dnia. Zdenerwowana zobaczyłam urocze oblicze Dominica.

 — O czym ja myślę? Uroczy?! Chyba mi na mózg padło. Muszę odpocząć – szepnęłam pod nosem, obmyślając taktykę ucieczki.

   - Możemy porozmawiać? – patrzyłam na niego lekko zaintrygowana.

Co on ode mnie chce?

    Po paru minutach wyjąkałam – Możemy…

Zobaczyłam prawie niewidoczny uśmiech na jego twarzy. Czy ja mam przewidzenia? Czy kąciki jego ust się lekko podniosły? Nie mogłam nic poradzić na cisnący się na usta uśmiech. W końcu się poddałam, pokazując szereg białych zębów.

- O co chodzi? – spytałam coraz bardziej zaciekawiona.

- Chodzi... o to ż... że… - wypowiadał nieskładne słowa, z wyraźnym przerażeniem w oczach. Dlaczego się  bał?

Niestety nie dowiedziałam się tego, ponieważ moja droga kuzynka dobiegła do nas cała zdyszana, wołając nas na tort. Łza zakręciła mi się w oku, gdy zobaczyłam jak wspólnie z małżonkiem kroi ciasto.