XIII Rozdział

Znowu do szkoły. Na szczęście za niedługo ferie! <33 Ten rozdział dedykuje Jukke i Hexie. Dajecie mi ogromną siłę i motywację do pisania, dziękuje :). Dzisiaj nie przedłużam czytajcie.

Komentujesz = dzięki temu mam wenę i przepełnia mnie ogromne szczęście = nowe pomysły = lepszy rozdział.

Zachęcam do zadawania pytań: http://ask.fm/Amy25082

Rozdział zbetowała Katja

******

Nie wiedział, jak zacząć. Do głowy przychodziły mu różne słowa, których mógłby użyć, lecz żadne nie było odpowiednie. Alex patrzyła na niego jak na wariata, a on stał, nie mogąc wykrztusić słowa. Wreszcie się opamiętał.

    - Przepraszam cię, że byłem takim durniem. Nie chciałem w taki sposób nawiązywać z tobą znajomości. Wiem, że jesteś na mnie zła i mnie nie lubisz, czy mogłabyś chociaż spędzić ze mną jeden dzień? Tylko jeden i po nim zdecydujesz, czy warto się ze mną zadawać, czy też nie.

Głęboko zamyślona dziewczyna nie zauważyła już proszącej miny Dominica. Zastanawiała się, czy dobrze postąpi, spędzając z nim ten jeden dzień. Musiała stawić temu czoła. Nie mogła zawsze się chować. Wiedziała, że musi uważać, aby przypadkiem się do niego nie przywiązać. Był cholernie przystojny, co tylko utrudniało zadanie. Nie mogła ulec pokusie. Musi się trzymać swoich silnie ustalonych zasad.

    - No dobrze... zgodzę się tylko na jeden dzień i ani minuty dłużej - rzekła. Rozpromieniony brunet o mało nie objął jej ze szczęścia. Nareszcie miał szansę. Czuł, że to będzie udany dzień. Zrobi wszystko, co w jego mocy, aby ją do siebie przekonać. - Dobrze, to spotykamy się jutro. Przyjdę do ciebie o ósmej.- Nie zdążył już niczego dodać, bo Ann wraz z Edim weszli na balkon.

    - Alex, ja cię wszędzie szukałam. Jeśli chciałaś pogadać z, Dominicem to mogłaś mnie przynajmniej poinformować, że zaraz przyjdziesz. Myślałam, że już poszłaś. Szatynka pociągnęła ją w stronę salonu, gdzie usiadły na kanapie. Ann popatrzyła się na nią wyczekująco. Brunetka westchnęła. Wiedziała, że teraz będzie musiała opowiadać jej wszystko ze szczegółami. Po kilku minutach zaczęła swoją krótką historię...

      Po wyjściu Alex Eddy zaczął wypytywać przyjaciela o dziewczynę. Jednak nic z niego nie mógł wyciągnąć. Na każde pytanie Dominic odpowiadał: 

   -Nie powiem ci nic, bo jeszcze zapeszę. 

      Zrezygnowany musiał ustąpić. Pragnął mu pomóc, lecz jeśli nie chciał, nic nie mógł zrobić, jak tylko czekać, aż mu powie. Był tylko ciekawy, czy jego plan wypali. Jeśli nie, to przejdą z Ann do swojego planu, który razem bardzo solidnie opracowali.

***

Po kilkunastu minutach Alex wyszła z domu Ann. Wsiadła do samochodu, zamykając drzwi. Miała już zapalać auto, gdy usłyszała ciche pukanie w szybę. Podniosła wzrok, napotykając oczy Eryka.

Oczami Alex...

Zdziwiona odsunęłam szybę. 

Co on tutaj robi?

Patrzył  na mnie, a ja nie wiedziałam, co mam ze sobą zrobić. Chciałam stąd jak najszybciej wyjechać. Miałam złe przeczucie co do jego osoby. Po paru minutach zaczęłam przypominać sobie rozmowę z Ann na temat jego przybycia. Teraz stało się to jeszcze dziwniejsze i podejrzane. Chciałam już zamknąć szybę, lecz oczywiście musiał wsadzić tam swoje paluchy. Bałam się go w tym momencie. Nie wiedziałam, do czego może być zdolny. 

    - Nie tak szybko, mała. Mam dla ciebie niespodziankę. - Puścił mi oczko, a ja nie chciałam tej głupiej niespodzianki. Nie chciałam, aby zasłaniał mi oczy opaską. Nie ufałam mu. Uświadomiłam sobie właśnie, że on nie był moim przyjacielem. Zmienił się na gorsze. Już nie był takim sympatycznym i czarującym chłopakiem jak w liceum.

    - Dla twojej wiadomości: nie jestem mała i trzymaj się ode mnie z daleka. Nie chcę mieć z tobą nic wspólnego. - Spojrzał na mnie zdziwiony, lecz w tym spojrzeniu było coś dziwnego, tak jakby złość. Nie byłam tego pewna, bo chwilę później zasunęłam szybę. Niezadowolony blondyn musiał wziąć swoje palce. Uszczęśliwiona pojechałam do domu. Dojechawszy na miejsce, poszłam się położyć. Po kilku godzinach poczułam się senna. Zamknęłam powieki, zasypiając. 

***

Obudziłam się cała obolała. W nocy ciągle się budziłam, a wszystko to zawdzięczałam koszmarom. Miałam ogromne wory pod oczami, co mnie przerażało. Szybko weszłam pod prysznic, aby się odświeżyć, a także by lepiej się poczuć. Po długiej kąpieli owinęłam się ręcznikiem. Nie zdążyłam przygotować sobie kosmetyków ani ubrań, gdy ktoś zaczął dobijać się do drzwi. Nie zastanawiając się nad tym, co na sobie mam, poszłam otworzyć niespodziewanemu gościowi. Otworzyłam drzwi. Zobaczyłam w nich...