IV Rozdział

Myślałam, że nie wstawię dzisiaj rozdziału z powodu pewnych komplikacji, lecz jest. Hm.. myślę iż ten rozdział nie jest najgorszy, lecz obiecuje wam że następne będą coraz lepsze :)
Jest mi smutno, bo w pierwszym i drugim rozdziale miałam o wiele więcej komentarzy. Proszę komentujcie, bo one są dla mnie bardzo ważne.

Komentujesz = dzięki temu mam wenę i przepełnia mnie ogromne szczęście = nowe pomysły = lepszy rozdział.

Rozdział zbetowała Canella.

*****

Już nic się dla niej nie liczyło. Myślała, że to jakiś głupi żart, lecz ta wiadomość okazała się gorzką prawdą.
    - Co się stało? - Roztrzęsiona Ann szarpnęła delikatnie Alex, która wpatrywała się tępym wzrokiem na drogę.
    - Miały wypadek. - Popatrzyła na nią ze łzami w oczach.
    - Jedź szybciej - szepnęła słabo.
Przyspieszyła prędkość.

***

Po kilku minutach były już w szpitalu. Zaparkowały, po czym szybko pobiegły do recepcjonistki.
    - Gdzie leżą Adrienne Mellark i Angelina Dale?
    - Na razie przeprowadzana jest bardzo ważna operacja. Panie z rodziny?

    - Nie, jesteśmy przyjaciółkami. Bardzo proszę powiedzieć, co się stało?
    - Ja tego nie wiem, lecz lekarz na pewno. - Wskazała ręką na mężczyznę.

Roztrzęsiona Alex podążyła wzrokiem za dłonią. Zauważyła medyka wychodzącego z sali operacyjnej.
    - Proszę poczekać! - krzyknęła w stronę lekarza, który odwrócił się do niej.
    - Czy pan operuje Adrienne Mellark i Angelinę Dale?
    - Tak.
    - Bardzo pana prosimy, niech pan nam powie, co się stało?

    - No dobrze - westchnął. - Jechały motorem i auto, które pędziło z dużą prędkością, w nie uderzyło. Dziewczyna o rudych włosach poleciała do przodu, a jej koleżanka przewróciła się. Teraz panie wybaczą, ale muszę iść szybko do sali.

Zszokowane potaknęły mu głową, po czym poszły usiąść.

***

Wreszcie po długim czasie czekania z sali wyjechały dwa łóżka. Obie pobiegły do przyjaciółek, lecz wszyscy je od nich odtrącali, mówiąc, że Ad i Angelina muszą odpocząć.

Zrezygnowane, poszły przysiadły na krzesłach, czekając na ich obudzenie.
    - Idę po gorącą czekoladę, przynieść ci? - zapytała Anne.

Zamyślona, potaknęła głową.

Smutna zeszła po schodach. Zauważając automat, podeszła do niego, wsuwając pieniądze do odpowiedniego otworu. Wcisnęła przycisk, po czym czekała, aż do kubka naleje się czekolada. Po chwili go wyjęła. Następnie wzięła drugi, robiąc tę samą czynność co przedtem. Czekała na następny napój, gdy szarpnął ją jakiś facet. Czekolada w naczyniu niebezpiecznie się zakołysała, po czym wylądowała na jej gładkiej i delikatnej dłoni.

    -Cholera - wrzasnęła zdenerwowana. Poczuła drobne pieczenie, które nie ustępowało.

Odłożyła picie na ławkę obok, po czym spojrzała na mężczyznę, który ją popchnął. Doznała szoku - przed nią stał Eddy.

    - Witaj… miło cię znowu widzieć. Przepraszam, że się ostatnio tak zachowałem.
    - Cześć. To nie twoja wina, lecz moja. To ja się śmiałam, a nie powinnam.

Popatrzyli sobie w oczy, po czym już miał nastąpić moment pocałunku, lecz przeszkodził im pewien przystojny brunet.

    - Słuchaj mam te wyniki, możemy wychodzić.

Eddy dał dziewczynie numer telefonu. Następnie poszedł za kumplem, wcześniej puszczając jej oczko.
Zachwycona wzięła czekoladę, zmierzając w stronę Alex.

    - Co ty tam tak długo robiłaś?

Brunetka, słysząc pytanie, zaczęła opowiadać, co się stało.

***

    - Dał mi swój numer telefonu - gadała jak nakręcona.

Przyjaciółka uśmiechnęła się do niej. Z pokoju dwóch dziewczyn wyszła pielęgniarka, skinając głową, że mogą już wejść.

Spięte weszły do środka.

Leżały tam, rozmawiając. Po ujrzeniu przyjaciółek ucichły. Pierwsza odezwała się blondynka.
    - Postanowiłam pojechać do rodziców. Zostanę już w Rosji na stałe. Przepraszam was, ale nie mogę już tutaj dłużej zostać, tęsknie za nimi, a teraz jeszcze ten wypadek…

Ann i Alex stały w drzwiach, nie wierząc w słowa Ad. Nie zastanawiały się długo, ponieważ odezwała się rudowłosa.
   - Dziewczyny… Ja straciłam czucie w nodze. - Wystraszona i spanikowana dotknęła kończyny.